Selam ahali, bu dünyada iyi insanlar var. Bu iyi insanlardan biriyle karşılaşabilmek de hiç şüphesiz ki ihtimal dahilinde. Ancak benim umudum yok ahali. Kahir ekseriyetten farklı bakıyorum dünyaya. Bu bakış kimilerince bir sorun. Emek isteyen bir yapım var. Ulaşılabilmek için emek, diyalog kurabilmek için emek, anlayabilmek için emek, samimiyet geliştirebilmek için emek, hayatına dahil olabilmek için emek, değer görebilmek için emek... Çalıkuşu’nu okudunuz mu lan? Çalıkuşu’ndaki Cemile var ya onun insan psikolojisine hakim ve çok yüksek tahammül sahibi olan versiyonu lazım bana. Sorunlu bir yapıyı devralıp işleyen bir makineye çevirecek, bataklığı kurutup çiçek bahçesi haline getirecek...
Ancak bu yüzyıl öyle bir yüzyıl değil. Bu yüzyıl, kimsenin sorunlarla uğraşmak istemediği hatta bırak uğraşmayı yüzleşmek dahi istemediği bir yüzyıl.
Tabi olum o kadar instagram filtresi ne boka var? Yüzündeki çopuru, sivilceyi veya başka başka kusurları yok sayıp porselen gibi bir yüz görebiliyorsun. Sıfır sıkıntı.
Eskiden ayakkabı tamircileri vardı. Ayakkabılar, tamir edilirdi. Zira arz bugünkü seviyelerde değildi. Kolay bulunmuyordu ayakkabı, pahalıydı. Ancak bugün öyle değil ucu açılan ayakkabı çöp tenekesini boyluyor. Kim giyer ucu patlamış ayakkabıyı? Kim neden uğraşsın böyle bir sorunla?
Cellatlar ahali, düşünmezler. Sadece önlerine gelen kelleyi kesip infazı gerçekleştirirler. Görevleri budur. Cerrahların ise düşünmeye vakitleri yoktur. Karar vermeleri için tek bir an vardır. Gaddar ve acımasız görünürler. Gerektiğinde vücudun yani bütünün salahiyeti için parçayı acımadan, tereddüt etmeden keser atarlar. 21. Yüzyıl insanı da tıpkı cerrahlar gibi sorunlu gördüğü parçayı anında hayatından çıkarmaktadır. Ancak insanlar, çöpe giden ayakkabı veya kangren olmuş bir organ değildir. Cerrah olmaya niyetlenirken arkanızı döndüğünüz insanın celladı olabilirsiniz.
Hadi selametle
