Nevrotik Bir Vaka Olarak Türk Toplumu; Tasavvuf ve Çilecilik

Selam ahali, nevroz nedir bilir misiniz? Öyle lastik yakmalı bayram olanından bahsetmiyorum, psikiyatrideki nevrozu konuşacağız. Nevroz en özet tanımla kişinin düşüncelerine uygun yaşayamamasının oluşturduğu rahatsızlık hissidir. Yani, teori ile pratik birbirini tutmadığında ortaya çıkan huzursuzluk ve sonrasında gelişen davranış bozuklukları. Bunun temel kaynağı insanın kendi içinde ister istemez tutarlı olmaya meyil etmesidir. Hatta insanın bu tutarlılık arzusundan faydalanmak adına bazı manipülasyon teknikleri de geliştirilmiştir. Mesela bunlardan biri Benjamin Franklin tekniğidir. Benjamin Franklin etkisine göre kişi, birine iyilik yaptığı zaman bilinçaltında iyilik yaptığı kişi için ‘’ben bu kişiyi sevmeseydim bunu yapmazdım’’, ‘’ben bu iyilikleri yapıyorsam bu kişiyi seviyorumdur’’ düşünceleri oluşmaya başlıyor. Bunun sebebi de zihnin, yapılan eylemi tutarlı kılma, mantıklı bir zemine oturtma çabasıdır. Bu teknik halk arasında ‘’kız tavlama taktiği’’ olarak da anlatılır hehehe. Şimdi işin makarasını bir kenara bırakalım sonda söyleyeceğimi başta söylemek gibi bir aptallık yapayım müsaadenizle; tasavvuf öğretileri de pratikte uygulanamayacak saçmalıklardan oluştuğu için Türk toplumunda nevrotik bazı bozukluklara yol açmıştır.

Daha önce blogda tasavvufun hep Müslümanlar açısından, Müslümanları ilgilendiren sonuçlarından bahsetmiştim. Şimdi biraz, inanmayanları da ilgilendiren, tüm insanlığı etkileyen sonuçlarından bahsedeceğim. Öncelikle tasavvuf nedir ne değildir tekrar bi’ hatırlayalım. Tasavvuf tarihin bazı dönemlerinde panteizm(Vahdet-i Vücud) bazı dönemlerinde de panenteizm(Vahdet-i Şühud) olarak karşımıza çıkmaktadır. Panteizm ile panenteizm arasında da esasında öyle ahım şahım bir fark yoktur. Panteizm(Vahdet-i Vücud) tüm varlıkların bir olduğunu ayrı ayrı bir varlıklarının bulunmadığını, her şeyin tanrı olduğunu söyler, panenteizm(Vahdet-i Şühud) ise panteizmde olduğu gibi Evren'in kendisinin tanrı olduğunu kabul etmenin yanında tanrıya ayrı bir varlık daha verip evrenleri bu tanrının bir parçası olarak yorumlar. Matematikte kümeler diye bir konu vardı ya hani, panenteizmde(Vahdet-i Şühud) evrenler bir kümeyken tanrı da bu kümeyi kapsayan evrensel kümedir. Yani bu iki anlayışın birbirinden farkı yalnızca aynı rengin tonları kadardır. İslam’da ise Allah zamandan ve mekandan münezzeh olduğu için evrenlerle mukayese edilemez. Bu iki anlayış(panteizm ve panenteizm) da Allah’ı maddeye indirgediği için İslam tüm bu bakış açılarını toptan reddetmektedir.

Peki, her şeyin tanrı olması neden kötüdür? Eğer her şey tanrı olursa iyi ve kötü kavramları var olamaz. Çünkü herkes tanrı ise her şey ‘’olması gereken’ ’dir, hiçbir şey iyi veya kötü değildir. Çünkü tanrıları sorgulamak kimin ne haddine ki? Peki ya kötülük yapan tanrı olabilir mi? İyi ve kötü kavramlarının olmadığı bir dünyanın nasıl bir kaosa sürüklenebileceğini tahayyül edelim biraz. Hırsızlıklar, adam öldürmeler, tecavüzler… Bunların hepsi meşrulaşacaktır. Zira kötülük diye bir şey yok ki. Ceza mı? Tanrıları kim nasıl cezalandırabilir ki? New Age denen zımbırtı tam olarak budur. Küresel elitin Mevlana seviciliği de New Age ruhçu ve Sufi akımları finanse etmesi de tam olarak bu yüzdendir. Yeni dünya düzeninin dini bu olacaktır. Çünkü tanrılar(!) böyle istemektedir.

Tasavvuf ve İslam’ın taban tabana zıt öğretiler olduklarını gördük. Tasavvufun İslami bir şeymiş gibi servis edilmesinin sonuçlarını ise günümüz toplumunda net bir şekilde görmekteyiz. Celaleddin Rumi ‘’Tanrı dedi ki; bu veliler benim çocuklarımdır’’ [1] derken Allah Kur’an’da ‘’Rahman, çocuk edindi dediler. And olsun ki pek çirkin bir söz söylediniz’’ der. [2] Teoriyle pratiğin çelişmesini geçtim daha teoriler kendi aralarında çelişiyor. Doktrini bu olan bir toplumun sağlıklı olmasını beklemek saçma olur zaten.

Ruhçu felsefenin en önemli öğretilerinden biri de asketizm yani çileciliktir. Hıristiyan çileciliği de aynı şekilde spiritüalizm kaynaklıdır. Bildiğiniz üzere günümüz Hıristiyanlığını sistematize eden kişi Pavlus’tur. Roma vatandaşı olan Pavlus, Roma’nın pagan dinine mensup bir kişi değildi, Yahudi’ydi. Ancak bu pagan öğretilerden oldukça etkilendiğini görüyoruz. Zira Pavlus’un tezi tam anlamıyla Yahudilikten kopuştu. İsa peygamberin mirasını paganizmle yoğurup ortaya bir melez çıkarmıştı, tıpkı Mevlanaların, Yunus Emrelerin İslam’a yaptığı gibi. Pavlus’un dini günah temeli üzerine inşa edilmiştir. Şayet insanları doğuştan günahkâr olduklarına inandırabilirse kendisinin bulmuş olduğu kilise kurumunu ilelebet payidar kılabilecekti. Bu sebeple meşhur ilk günah teorisini geliştirmiştir.  Rahmetli Aytunç Altındal bu mevzuyu çok güzel ifade eder; [3]

Özellikle altı çizili yerleri dikkatle okuyun. Acı çekmek Pavlus’un sistematize ettiği Hıristiyanlık için önemli bir gerekliliktir. Çünkü Pavlus Yahudi olmayan herkesten vaftizle arınmasını ve çarmıha gerilen İsa gibi acı çekerek doğuştan sahip olduğu günahlarını affettirmesini istiyordu. Pavlus’a göre vicdanın temizliği yani Kur’an’da tevbe olarak tanımlanan derin pişmanlık hissiyle birlikte verilen sözler insanı masum kılmaya yetmezdi ve bir ‘’arınma’’ mutlaka gerekliydi. Hatırlarsanız Amerikan Emperyalizminde Terörün Retoriği; Manifest Destiny başlıklı yazıda Protestan kolonilerin Yeni Kıta’da terör estirmelerinden, katliamlar yapmalarından ve bu eylemlerinin dini temellerinden bahsetmiştim. Okumayanlar mutlaka okusunlar, bu kolonilerin oradaki yerlileri çoluk-çocuk, kadın, yaşlı demeden katletmeleri de Pavlus Hıristiyanlığının oluşturduğu nevrotik travmanın ürünüdür. Çünkü şayet acı çekmek insanı masum kılmanın tek ve kaçınılmaz yoluysa insanlara işkence etmek aslında onlara kötülük yapmak değil aksine iyilik yapmaktır. Böylelikle iyi ve kötü kavramları ıskartaya çıkar. Böylelikle her türlü kötülüğü, iğrençlikleri, sapıklıkları, katliamları ve tecavüzleri din adına meşrulaştırabilirsiniz. Heyoo kötülük diye bir şey yok ki ben sana aslında iyilik yapıyorum bu yolla tekâmül edecek, benliğinden kurtulacak ve tanrı olacaksın(!) Gelin farazi değil tarihten konuşalım. Meşhur engizisyon mahkemelerinin verdiği insan yakmalı, kazığa oturtmalı, kesmeli biçmeli cezalar Kilise tarafından esasında bir ‘’arınma’’ olarak nitelendirilmiştir. Batının tarihi bu tür şeylerle doludur. Pavlus’un Hıristiyanlık içerisine soktuğu pagan öğretiler en nihayetinde sırf çeyrek yüzyılda iki kanlı dünya savaşıyla 60 milyon insanın ölümüne sebep olmuştur. Bertrand Russel İspanyolların Meksika ve Peru’da bebekleri önce vaftiz edip ardından da beyinlerini dağıttıklarını ve böylece bu bebeklerin cennete gidişlerini garantilediklerini aktarır. [4] Bakın yine ‘’ben aslında sana kötülük değil iyilik yapıyorum’’ martavalı, olum bunlar cidden psikolojisi sağlam birinin yapacağı işler değil ya. Tarihten nesiller boyu aktarılarak gelen nevrotik bir travma!  Haybeye acı çekmeye çok ulvi anlamlar yüklemek oldukça sakat bir bakış açısıdır. Hayır, güzel kardeşim, acı çekince hayatta level atlamıyorsun. Üzerinden ders çıkarılmamış her acı boşuna çekilmiştir. Acı çekmek insana ille de bir şey katmak zorunda değildir.

Bu işkenceci çileci anlayışın tasavvuf ve İslam soslarıyla bezenmiş hali ise çilehanelerdir. Az yiyerek, az uyuyarak ve çeşitli bazı rahatsız koşullarda yaşamını idame ettirerek kurtuluşa ereceğine inanır bizim Sufiler de. Yoldan rastgele bir Müslüman çevirin, size bu çilehanelerde ömürlerini çürüten insanlığa zerre faydası olmamış, ‘’iyi amelden’’ fersah fersah uzak olan bu pasifist, uyuşuk, faydasız denyoları örnek gösterecektir ve şöyle de ekleyecektir; ‘’biz imanımızda onlar kadar samimi olamıyoruz, onların yaptığını yapamıyoruz.’’ E yapamazsın tabi, çünkü bunları yapmak saçma, mantıksız, akıl dışı. Tasavvufta fenafillaha ulaşmak için yapılması gereken üç şey vardır; terk-i yar, terk-i diyar, terk-i terk. Yalnız sonuncusu çok iyi ya, onu da terk ediyorum, bunu da terk ediyorum, seni de terk ediyorum, terk etmeyi de terk ediyorum ulan. T*rk you!

Durun lan dağıtmayın hemen konuyu, ne diyorduk hah, bu öğretilerin uygulanamazlığı kişide içten içe bir huzursuzluk ortaya çıkarır. Zira hem buna inandığını iddia edeceksin hem de yaşamınla bu iddianın fersah fersah uzağında olacaksın, nevroz için en müsait zemin. Böylelikle namaz kılan ancak yalan söyleyen, oruç tutan ancak türlü türlü ahlaksızlıktan geri kalmayan, domuz eti yemeyen ancak çatır çatır faiz ve kul hakkı yiyen insanlar ve bu insanlardan oluşan bir toplum elde edersiniz.

Peki, ne yapmalı? Hani son zamanlarda konuşuluyor ya ‘’İslam’da reform’’ diye, reform değil format atmak lazım format! İslam medeniyetinin 13. yy’da tasavvuf tarafından kaydırılan paradigması tekrar özgül eksenine oturtulmalıdır.  Hatırlarsanız İslam’ın Pasifize Edilmesi ve Tasavvuf başlıklı yazıda başta Biruni olmak üzere İslam medeniyetinin altın çağını yaşatan akılcı hareketin temsilcilerinden örnekler vermiş, 8-13. yüzyıllar arasını domine eden bu geleneğin tasavvufun benimsenmesiyle yerle bir oluşundan bahsetmiştim. Akılcılığın terk edilmesinden sonra insanlara oksijensiz ortamlarda hababam zikir çekmeyi, çilehanelerde vakit geçirmeyi ve miskinliği öğütleyen tasavvuf bu coğrafyanın hakimi olmuştur buradan sonrasını ise ben değil İbn-i Haldun söylesin; ‘’akletmek Müslümanlar tarafından terk edildi ve bu yüzden zelil bir hale düştüler.’’ [5]

Lütfen ‘’tasavvufu kim okuyor ki ya’’ diye düşünmeyin. 13. yüzyıldan günümüze çok uzun bir zaman var, bu kadar sürede bu öğreti insanların DNA’sına bile işler. Ki işlemiştir de zaten, Müslümanların son yüzyıllarda dünyaya ne katkısı oldu? Buluşların, bilimsel gelişmelerin hangi bölümünde varlar? Miskinliği öğütleyen tasavvuf öncesinde bilimde müthiş işler başaran medeniyet şimdilerde olduğu yere çöküp kalmıştır. Hatta şarkısı bile var, bakınız;

Adımız miskindir bizim diye şarkı söyleyen insanlar pek tabi ki üretimin, bilimsel gelişmenin hiçbir safhasında var olamazlar. Bu sadece dini bir mesele değil başlı başlına bir zihniyet problemidir. Format lazım derken kastım budur ahali, toplum olarak bir silkelenme şarttır. Üretmenin karşısında duran, pasifliği, miskinliği öğütleyen ne kadar öğreti, ideoloji, fikir akımı, kurum, kuruluş varsa topunun Allah belasını versin. Bize uyutan bir meltem değil, taş üstünde taş bırakmayacak bir kasırga lazımdır ahali. 

Bugüne kadar bildiklerimizi, bize anlatılagelenleri, kültürü, gelenekleri her bir şeyi bir kenara bırakarak ve yalnızca önümüzdeki metne odaklanarak Kur’an’ı okumak ile başlanabilir. Gerçi bu yalnızca var olanı geriye kalan şeylerden bağımsız bir şekilde ele alabilmek de ayrı bir zihniyet meselesidir.

Yalnızca karşındakini okumak, dinlemek tahayyül etmek ve başka herhangi bir parametre gözetmeksizin yalnızca ‘’onu’’ değerlendirmek, bize lazım olan şey budur ahali.

Selametle…

-----------------------------------

[1] Mesnevi Cilt 3, 7-8. Beyitler

[2] Kur’an 19:88,89

[3] Aytunç Altındal – İsa’nın Üç Yüzü

[4] age

[5] İbn-i Haldun – Mukaddime

Küresel Gücün Olumlu Çağrışımları; 2002'de AK 2018'de İYİ

Selam ahali, AKP iktidar partisi olduğu için en çok onlara sallıyorum ama diğerlerini de kesinlikle göz ardı etmemek gerekir. Malumunuz, küresel güçler işlerini Hegel diyalektiği ile yürütür. Normal şartlar altında kabul ettiremeyeceğiniz bir talebi bu yolla çok daha kolay bir şekilde kabul ettirebilirsiniz. Ortaya önce bir tez atar ardından karşısına bir anti-tez koyarsınız ve bunların çarpışmasından elde edeceğiniz sentez ile yolunuza bakarsınız. Kapitalizm v Komünizm ve sağ v sol bunun en net örnekleridir. Günümüzde ise İslamcı ve seküler kesim kutuplaşmasıyla yaşıyoruz bu süreci. Benimse hiç topu buralarda dolaştırasım yok ahali.

2002’de internet pek yaygın değildi, bilgiye ulaşmak şimdiki gibi kolay değildi. AKP 2002’de tıpkı ABD’de Reagan’ın 1980’de yaptığı gibi[1] tam aksini beyan ederek ülkeyi küresel güçlere teslim etmiştir. Üstelik bunu yaparken de onlarla savaşır göründüler. Ancak şu an 2018 yılındayız ve artık bilgisizliğin de cahilliğinde affı yok. Bu yüzden şu anda küreselcilerin fink attığı bir diğer partiden daha bahsedeceğim. Lütfen sandalcıya teslim olmayın.

Kevser Selda Tandoğan Demirel ismini duydunuz mu? Brezilyalı sol açık gibi ismi olan bu ablamız Meral Akşener’in danışmanlarından biridir. Hatta bu olay epey de ses getirmişti. Peki neden? Selda Tandoğan Demirel daha önce 2011 yılında AKP’den aday adayı olmuştu. [2] Bunlar dönemin AKP Adıyaman ili temayül yoklaması listeleri;

AKP’den aday olunca bu güncelleme de otomatik yükleniyor herhalde hehehe

Neyse şimdi işin magazin kısmını bir kenara bırakalım. Asıl üzerinde durulması gereken konu şu ki Selda Tandoğan, Denge ve Denetleme Ağı isimli bir STK’nın sözcüsüdür. [3] Bu STK, Amerikan NDI(National Democratic Institute) desteğiyle kurulmuştur. [4] CIA, İran’da Musaddık rejiminin devrilmesinde resmen CIA personeli olan Kermit Roosevelt’in(meşhur Franklin Roosevelt’in de akrabasıdır) kimliğinin açığa çıkmasından sonra yabancı ülkelerde yürütülen operasyonlarda doğrudan kendi eliyle çalışma işine son vermiş ve kendini gizleme yoluna gitmiştir.  Bu amaçla NSA bünyesinde MAIN isimli özel şirket ekonomik manipülasyonlar için kurulmuştur. [5] Bunun yanı sıra Amerikalıların NGO(Non-govermental Organizations) dediği STK’ları habire fonlayan ve organize eden NED(National Endowment Democracy), NDI(National Democratic Instute), IRI(International Republician Instute) gibi think-tank’ler mantar gibi türemiştir. Türkiye’de faaliyet gösteren sivil toplum kuruluşları işte böyle karmaşık bir ilişkiler yumağı içerisinde işlemektedir. Bugün bu sivil toplum kuruluşları TÜSİAD’da, TESEV’de, iş dünyasının çeşitli kollarında, siyasi partilerin içerisinde ve en çok da hayır kurumlarının içerisinde varlıklarını sürdürmektedir. NED, NDI ve IRI’nın Türkiye’de kurmuş oldukları örümcek ağını andıran ilişki yumaklarını Mustafa Yıldırım Sivil Örümceğin Ağında isimli kitabında çarşaf çarşaf ortaya sermiştir. Blogda çoğu zaman hatta her fırsatta ‘’sivil toplum kuruluşlarının esasında ‘’sivillik’’ ile uzaktan yakından alakaları yoktur’’ dememin sebebi işte tam olarak budur ahali. Unutmayın Mustafa Yıldırım – Sivil Örümceğin Ağında bu kitabı mutlaka edinin.

Reklamların ardından devam ediyorum. Ben açıkçası bu tarz ilişkiler içerisinde olan insanların ülke yönetiminde bulunmalarını istemiyorum. Tamamen takiyye yapıyor olsalar bile bu durum yine de bağımsızlığı töhmet altında bırakır. Kişi, savunmak zorunda kalacağı şeyleri yapmamalıdır. Eğer bir şeyi söylemeye utanıyorsanız o şeyi yapmamalısınız hatta yapmamalısınız değil yapmayacaksınız! Söylemeye utandığınız gibi yapmaya da utanacaksınız. Ha bunun tersi de geliştirilebilir tabi. Bir şeyi yapmaya utanmıyorsanız söylemeye utanmayacaksınız. Göt olmayın net olun.

Meral Akşener’in iletişim ve teknolojiden sorumlu yardımcısı Taylan Yıldız’a gelelim şimdi de. Stanford üniversitesi, Google’da pazarlama müdürlüğü vs. müthiş bir kariyer. 2018 yılında Google’daki işinden ayrılıp İYİ partiye katıldı. Google’ın yalnızca bir arama motoru olmadığını iyi biliyoruz. Toplumsal hafızayı yoklamakta ve analiz etmede oldukça etkili bir araçtır. Amerika’da devletle sıkı bir iş birliğinde bulundukları da bir gerçektir, Google’ın kurucusu Sergey Brin’in John Hepkins University ve CIA iştirakiyle oluşturulmuş olan CTY(Center for Talented Youth)’de yetiştiği de yine bilinen bir gerçektir e zaten Rusya da Google’ın karşısına Yandex’i boşu boşuna çıkarmadı. İstihbari anlamda önemli bir nokta burası. Ancak yine de elimde Taylan Yıldız ile ilgili ‘’aha’’ diyeceğim bir veri olmadığı için net konuşamıyorum. Kimseyi de bir şey ile itham etmek istemiyorum. Zaten adamı da bazı çevreler linç etti. Ancak Banu Avar’a da bi’ kulak verelim;

‘’Google’ın pazarlama müdürleri eğer dolaşıyorsa bir yerde, dikkat etsin birileri’’ benim de sizlere söyleyebileceğim yegâne şey budur ahali, dikkatli olmakta fayda var. Zaten hâlihazırda Selda Tandoğan Demirel’e parti içerisinde görev veriliyorsa Taylan Yıldız’ın manipülatif bir Google personeli olup olmaması çok da bir şeyi değiştirmez. İYİ Partinin gelişi 2002’de AKP’nin gelişiyle ciddi benzerlikler taşıyor aslında. O dönemde de bıkkınlık havası hakimdi şimdi de, 2002’nin AKP kadrosunda da Abdullah Gül, Ali Babacan, Kemal Derviş, Mehmet Şimşek gibi küreselciler fink atıyordu 2018’in İYİ Parti kadrosunda da. Peki, 2002’de kadrosunda küreselciler bulunan AKP artık bu kadroları tasfiye etti AKP’yi desteklemeliyiz diye mi düşünmeli? Bu oldukça denyoca bir tavır olur hatta AKP’nin meşhur IMF argümanına benzer. ‘’IMF’ye borcu kapattık hamdolsun ekonomimiz çok iyi’’ IMF’ye borcu sıfırlamış olabilirsin ancak bugün itibariyle Türkiye’nin dış borcu 1 triyon lirayı aşmış durumdadır. Hazine müsteşarlığın sitesi halka açık gir kontrol et. Türkçe 29 harften oluşur I, M ve F harflerini çıkar geriye kalır 26. IMF’den borç almazsın gider ‘’ya ya ya ye ye ye koko jambo’’ kuruluşundan borç alırsın. Mesele IMF tipi politikalardan kurtulabilmektedir. 2002’deki kadro bugün var olmayabilir ancak parti aynı parti anasını satayım. Ayrıca küresel güçlerin AKP’yi boşladığını veya aralarındaki ilişkinin bittiğini falan da düşünmesin kimse. İbrahim Kalın diye bir adam var, Cumhurbaşkanlığı sözcüsü. Göreve ilk geldiği zamanlarda televizyonda denk gelmiştim bir keresinde. Bana AKP’nin genel yapısından epey farklı gelmişti. Gerek İngilizcesi gerek Türkçe konuşurken kullandığı üslup ve beden dili ‘’oha olum AKP’de böyle bir model de mi var?’’ dedirtmişti. Kendisini biraz araştırayım dedim. İstanbul Üniversitesi tarih bölümünden mezun olduktan sonra doktorasını George Washington Üniversitesi'nde beşeri bilimler ve karşılaştırmalı felsefe alanında yapmış ve College of the Holy Cross’da da dersler vermiş. Kitaplar makaleler falan epey sağlam bir kariyer, hakkında da garip bir şey bulamamıştım. Today’s Zaman’da falan yazmış bildiğin normal AKP’li. Ancak yakın zamanda Banu Avar’ın katıldığı bir programı izlerken konu birden İbrahim Kalın’a geldi. Banu Avar da tıpkı benim gibi kendisini araştırma ihtiyacı hissetmiş ve o da hiçbir şey bulamamış sonrasını ise kendisinden dinleyelim;

Vakti zamanında Wikileaks İbrahim Kalın’ın Stratfor ile olan ilişkilerini yayınladı ancak bu linkler de malum temizlik operasyonuyla uçurulmuş durumda. Bknz. https://www.wikileaks.org/gifiles/docs/3573985_fw-extraordinary-achievement-.html

‘’Türkçe 29 harften oluşur I, M ve F harflerini çıkar geriye kalır 26’’ demiştim oradan devam ediyorum. Tıpkı IMF gibi üç harfli olan iki kuruluş, AJC ve ADL’den madalya alan da, Abraham Foxman ile el sıkışan da sayın reis-i cumhurumuzdu.

 

Bu fotoğrafları unutmayın, unutturmayın. Ortamlarda ‘’yerli ve milli’’ diyenlerin Siyonist kuruluşlardan ödül aldıklarını unutmayın. Bu nasıl siyaset Allah aşkına? Dik durun lan azıcık! Daha ne kadar uyuyacaksın? Yol ver gitsin hepsine. Unutmayın her zaman bir seçim hakkınız ve bir şeyleri değiştirmek adına iradeniz vardır, kullanın o iradenizi, pabuç bırakmayın artık bu tiplere. Çok zor bir şey değil ahali kimse mutlak hakim değil. Lütfen sandalcıya teslim olmayın. Daha önce yapılan hataları tekrar etmeyelim lütfen.

O değil de 2002’de AK, 2018’de İYİ ulan hep mi olumlu çağrışımlı kelimeler be. İyi mi böyle?

Hadi selametle…

--------------------------------------------

[1] Politika Yapabilmek İçin Bilinmesi Gerekenler II; Hanedanlar

[2] https://www.adiyamanlilar.net/yerel-haberler/ak-parti-milletvekili-aday-adayi-selda-tandogan-demirel8-yilda-yapilanlar-cumhuriyet-tarihine-esdegerdir-h733.html

[3] http://www.bilka.org.tr/yasanabilir-bir-dunyanin-insasi-icin-kadin-sivil-t_7076.html

[4] http://www.birarada.org/tr/16544/Hikayemiz

[5] John Perkins – Bir Ekonomik Tetikçinin İtirafları